معنی بیش محله - جستجوی لغت در جدول جو

بیش محله

فرهنگ گویش مازندرانی

بیش مره

(مَرْ رَ / رِ)

مرکّب از: بیش + مره، بمعنی باع و ارش عربی. (از یادداشت مؤلف)، رجوع به وشمار شود

لغت نامه دهخدا

پیش محله

(مَ حَلْ لَ / لِ)

موضعی بمشرق استرآباد

لغت نامه دهخدا

بی محل

(مَ حَل ل / مَ حَ)

از: بی + محل، بیجای. (آنندراج، . نابجای. (یادداشت مؤلف) : در عقد نکاح و عروسی وی (طغرل) تکلفهای بی محل نمود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 254). رجوع به محل شود.

لغت نامه دهخدا

باغ محله

(مَ حَلْ لَ)

دهی است از دهستان خرق بخش حومه شهرستان قوچان که در 47 هزارگزی جنوب باختر قوچان واقع است. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر و دارای 217 تن سکنه، آب آنجا از چشمه تأمین میشود. محصول عمده آن غلات و بنشن و شغل مردمش زراعت و قالیچه بافی وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

بید موله

(دِ مُ وَلْ لَهْ)

یعنی بید طبری و در شرفنامه یکی از اقسام هفده گانه بید است. (از رشیدی). بید مجنون. بید ناز. قسمی بید که شاخها بسوی زمین آویخته دارد. (از یادداشت مؤلف). بید مشک. (انجمن آرا). بید نگون. بید مجنون. بید معلق. (یادداشت مؤلف). رجوع به ترکیبات بالا و بید مجنون و بید معلق شود

لغت نامه دهخدا

کفش محله

(کَ گَ کَ اَ رِ طِ)

دهی است از بخش مینودشت شهرستان گرگان که 215 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

گیل محله

(مُ)

دهی است از دهستان خرم آباد، شهرستان شهسوار. واقع در 9000 گزی جنوب شهسوار. واقع در دشت و هوای آن معتدل و مرطوب است. سکنۀ آن 200 تن است. آب آن از رود خانه چشمه کیله تأمین میگردد. محصول آن برنج، مرکبات، جالیزکاری و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

باش محله

(مَ حَلْ لَ)

دهی از دهستان خرق بخش حومه شهرستان قوچان که در 42 هزارگزی جنوب باختری قوچان واقع است. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر با 864 تن سکنه و آب آن از چشمه سار تأمین میشود. محصول عمده آن غلات و شغل مردمش زراعت و مالداری و قالیچه و کرباس بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

عیش محل

(عَ / عِ مَ حَل ل / حَ)

عیشگاه. (آنندراج). عشرت کده. عیش گاه، و اطاقی که محل عیش و عشرت بود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بی محلی

(مَ حَلْ لی / مَ حَ)

بی اعتنائی و ناپذیرایی. (ناظم الاطباء).
- بی محلی کردن، بی اعتنایی کردن. اعتنا نکردن بقصد تحقیر به کسی. (یادداشت مؤلف).

لغت نامه دهخدا